بإسمک الأعظم
واهمه ی نظام ظالمانه دنیا از تشکیل نظام اسلامی
کسانی که خیال می کنند اسلام باید برود و در گوشه یی بنشیند و مردان اسلام
و دین فقط زبان نصیحت را به کار بگیرند، اینها دانسته یا ندانسته همان
چیزی را می گویند که مراکز قدرت جهانی آن را می خواهند و آرزو می کنند.
مراکز قدرت استکباری از این که رهبران اسلامی در گوشه یی از دنیا بنشینند
و گاهی پیامی بدهند و یک کلمه حرفی بزنند -همچنان که رهبران مسیحی در هر
قضیه یی پیامی می دهند، نصیحتی می کنند و جمله یی می گویند -هیچ ترسی
ندارند؛ می دانند این خطری برای آنها نیست. ازاین که ملّتهای مسلمان بیدار
شوند و تشکیل حکومت بدهند، از این که ایمان اسلامی آحاد مردم در قالب یک
نظام و یک دولت و یک حکومت تجسم پیدا کند، واهمه دارند و می ترسند. نظام
اسلامی و ملّت مسلمان ایران و دولت جمهوری اسلامی بزرگترین قدم را دراین
راه برداشت و به برکت مجاهدت جوانها و مردان و زنان مؤمن و فداکار این
ملّت، اسلام در دنیا به عنوان یک قدرت ظاهرشد. هرچه این قدرت بتواند خود
را مستقرترو پایدارتر کند، نظم ظالمانه و شیطانی دنیا بیشتر تهدید می شود.
ویران کردن کاخهای ستم
بعضی ها بی توجّه، از جدایی دین وسیاست حرف می زنند؛ یعنی دین را به گوشه
های خلوت برانند و انسان دیندار، فقط به نصیحت اکتفا کند. در این جا نصیحت
نمی تواند کاری بکند. آنچه می تواند قدرتها را مهارو تهدید کند. و در
برابر ظلم و فساد مقاومت کند و ریشه ی آن را بر کند یا آن را متزلزل کند،
قدرت الهی و اسلامی است؛ قدرت سیاسی یی است که در اختیار احکام اسلامی
باشد. امام زمان (ارواحنا فداه) با اقتدار و قدرت و تکیه بر توانایی یی که
ایمان والای خود او و ایمان پیروان و دوستانش، او را مجهز به آن قدرت کرده
است، می رود گریبان ستمگران عالم را می گیرد و کاخهای ستم را ویران می
کند.
آمادگی برای سربازی امام زمان
درس دیگر اعتقاد به مهدویّت و جشنهای نیمه ی شعبان برای من و ما این است
که هر چند اعتقاد به حضرت مهدی (ارواحنا فداه)یک آرمان والاست و در آن هیچ
شکّی نیست؛ امّا نباید مسأله را فقط به جنبه ی آرمانی آن ختم کرد- یعنی به
عنوان یک آرزو در دل، یا حداکثر در زبان، یا به صورت جشن- نه، این آرمانی
است که باید به دنبال آن عمل بیاید. انتظاری که از آن سخن گفته اند، فقط
نشستن و اشک ریختن نیست؛ انتظار به معنای این است که ما باید خود را برای
سربازی امام زمان آماده کنیم. سربازی امام زمان، کارآسانی نیست. سربازی
منجی بزرگی که می خواهد با تمام مراکز قدرت و فساد بین المللی مبارزه کند،
احتیاج به خودسازی و آگاهی و روشن بینی دارد. عدّه یی این اعتقاد را وسیله
یی برای تخدیر خود یا دیگران قرار می دهند؛ این غلط است. ما نباید فکر
کنیم که چون امام زمان خواهد آمد و دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد،
امروز وظیفه یی نداریم؛ نه، بعکس، ما امروز وظیفه داریم در آن جهت حرکت
کنیم تا برای ظهور آن بزرگوار آماده شویم. شنیده اید، در گذشته کسانی که
منتظر بودند، سلاح خود را همیشه همراه داشتند؛ این یک عمل نمادین است و
معنایش این است که انسان از لحاظ علمی و فکری و عملی باید خود را بسازد و
در میدانهای فعالیت و مبارزه، آماده به کار باشد.
پذیرش هزینه ی شعار عدالت
آنچه ما باید بدانیم -بخصوص ما مسؤولان نظام جمهوری اسلامی - این است که
اصل، عدالت است. شما ببینید انتظار حجت قائم(ارواحنا فداه) که انتظار
دیرپای همیشگی شیعه بوده، دردرجه ی اوّل برای این بوده است که عدالت در
دنیا استقرار پیدا کند؛ «یملأ الله به الأرض قسطاً و عدلاً کما ملأت ظلماً
و جوراً». همه چیز بعد از عدالت است. آرزوی دیرین انسانهای مظلوم در
سرتاسر تاریخ هم عدالت بوده است. ما امروز نظامی داریم که می خواهد دنبال
عدالت باشد؛ این هدف و شعار ماست؛ باید راه را درست انتخاب کنیم.
البتّه دنبال عدالت بودن، هزینه ها و دردسرهایی دارد و موجب دشمنی قشرهایی
هم می شود. امیرالمؤمنین در نامه ی خود به مالک اشتر متعرض همین معنا می
شود و می گویند: آن جایی که امر دایرشد بین توده ی مردم- آنهایی که محتاج
عدالت تو هستند- با خواص و مجموعه های کوچک و بهره مند و ممتاز جامعه،
حتماً توده ی مردم را ترجیح بده. امروز این معنا باید شعار ما باشد و
معیار درستی کار ما محسوب شود و برنامه ریزی ها و سیاستگذاری ها و
عملکردهای ما به دنبال این قضیه باشد.
البتّه عدالت چیزی است که آسان بر زبان جاری می شود، امّا آسان به دست نمی
آید؛ برنامه ریزی های بلند مدت لازم دارد؛ باید این برنامه ریزی ها را
بکنیم و چشم انداز خود را چشم اندازعادلانه قرار دهیم؛ چیزی باشد که ما را
به عدالت نزدیک کند؛ این وظیفه ی ماست و امروز درس امیرالمؤمنین برای ما
بیش از همیشه همین نکته است.
امیرالمؤمنین علیه السلام به خاطر همین عظمتها و تراکم همین ارزشهای ممتاز
در وجود او، ضربت خورد و این فاجعه ی بزرگ انسانی به وسیله ی انسانهای شقی
و گمراه، نسبت به این بزرگوار به وجود آمد. خون امیرالمؤمنین هم ثارالله
دانسته شده است. شما به امام حسین می گویید: «السلام علیک یا ثارالله و
ابن ثاره ». فقط خون امام حسین نیست که خونخواه آن، خداست؛ خون
امیرالمؤمنین هم ثارالله است؛ یعنی خونخواه و صاحب این خون، خدای متعال
است (1)
استقرار عدالت با دستیابی به قدرت
درس دیگری که اعتقاد به مهدویّت و جشنهای نیمه شعبان باید به ما بدهد، این
است: عدالتی که ما در انتظار آن هستیم- عدالت حضرت مهدی( علیه السّلام) که
مربوط به سطح جهان است - با موعظه و نصیحت به دست نمی آید؛ یعنی مهدی
موعودِ ملّتها نمی آید ستمگران عالم را نصیحت کند که ظلم و زیاده طلبی و
سلطه گری و استثمارنکنند. با زبان نصیحت، عدالت درهیچ نقطه ی عالم مستقر
نمی شود. استقرار عدالت، چه در سطح جهانی- آن طور که آن وارث انبیا انجام
خواهد داد- و چه درهمه ی بخشهای دنیا، احتیاج به این دارد که مردمان عادل
و انسانهای صالح و عدالت طلب، قدرت را در دست داشته باشند و با زبان قدرت
با زورگویان حرف بزنند. با کسانی که سرمست قدرت ظالمانه هستند، نمی شود با
زبان نصیحت حرف زد؛ با آنها باید با زبان اقتدار صحبت کرد. آغاز دعوت
پیغمبران الهی با زبان نصیحت است؛ امّا بعد از آن که توانستند طرفداران
خود را گرد بیاورند و تجهیزکنند، آنگاه با دشمنان توحید و دشمنان بشریت،
با زبان قدرت حرف می زدند.
طرفداران عدالت، باید خود را به قدرت مجهز کنند
شما ببینید در همین آیه ی کریمه ی قرآن که راجع به قسط صحبت می کند و می
گوید خدای متعال همه ی پیغمبران را فرستاد، «لیقوم النّاس بالقسط»- برای
این که قسط و عدالت را در جامعه مستقر کنند -بلافاصله می فرماید: «و
انزلنا الحدید فیه بأس شدید و منافع للنّاس»؛(2) یعنی پیغمبران علاوه بر
این که با زبان دعوت سخن می گویند، با بازوان و سرپنجگان قدرتی که مجهز به
سلاح هستند و با زورگویان و قدرت طلبان فاسد، معارضه و مبارزه می کنند.
پیغمبراکرم وقتی به مدینه آمد و نظام اسلامی را تشکیل داد. آیات قرآن را
بر مردم می خواند، به گوش دشمنان هم می رسانید؛ امّا به این اکتفا نمی
کرد. کسانی که طرفدار عدالت هستند، در مقابل زورگویان و زیاده طلبان و
متجاوزان به حقوق انسانها باید خود را به قدرت مجهز کنند. لذا شما می
بینید از روزی که نظامی اسلامی به وجود آمد - یعنی اسلام مجهز به قدرت یک
ملّت بزرگ و امکانات یک کشورو دولت بزرگ شد- دشمنان اسلام حرکت اسلام را
جدی گرفتند و علاقه مندان و طرفداران اسلام هم در اطراف و اکناف عالم
امیدوارشدند. بسیاری از پیغمبران در میدان مبارزه و جهاد مقدّس و قتال قدم
می گذاشتند؛ «و کأیّن من نبیّ قاتل معه ربّیون کثیراً».
پی‌نوشت‌ها:
1-دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه ی شعبان در مصلای تهران، 1381/7/30.
2-الحدید /25.
منبع :
شخصیت و سیره ی معصومین(علیهم السلام)در نگاه رهبر انقلاب اسلامی(جلد 7)
( شخصیت و سیره امام زمان (علیه السلام))
،ناشر موسسه فرهنگی قدر ولایت - 1383
